خیلی از اشیایی که فضای زندگی ما رو اشغال کردند و نمی گذارند توی خونه خودمون، هتل داشته باشیم و مثل مهمونهای شیک‌ترین هتل‌ها از زندگی لذت ببریم، مال آدمهای رویایی‌ای هستند که ما برای خودمون ساختیم.
همین الان پشت همین لپ‌تاپی که من دارم باهاش تایپ میکنم، یک کی‌برد یاماهای آنتیک مال ۱۹۸۰ هست که خیلی هم خوب کار می‌کنه. این بیچاره روی میز نشسته، جای میز کار من رو پر کرده، و هر از گاهی هم گردگیری و تمیز میشه تا اثرات انگشتهای دخترک از روش پاک بشه. برای چی توی خونه ماست؟ برای این‌که من یک رویایی دارم که برم موسیقی یاد بگیرم و بتونم باهاش کی‌برد بزنم. در عالم واقعیت تنها کاری که در این زمینه کردم آوردن این کی‌برد و خرید خودآموز و اندکی خوندن اون خودآموز بوده. خوب من قطعا در حال حاضر نوازنده موسیقی نخواهم شد در عالم واقعی که هیج، حتی تمرین هم نمی‌کنم. چرا باید به خاطر یک آرزو فضای میزم گرفته بشه؟ (البته الان قراره یکی از دوستان که واقعا بلده کی‌برد بزنه بیاد دنبال این بچه و ببرتش، اما هنوز موفق نشده).
خیلی از لباس‌ّها، جواهرات و تزیینات جانبی!، کیف و کفش‌ّها، کتاب‌ّها، از همه بدتر لوازم آشپزخونه‌ای که ما توی خونه‌ّهامون نگه داری می‌کنیم مال همین آدمهای رویایی هستند. اگر از اول زندگی مشترک تا الان هیچ‌وقت کیک نپختید، همزن برفی لازم ندارید! توی کاببنت‌ها بگردید و ببینید اون آدم رویایی شیرینی‌پز چقدر جا از آشپزخونه‌ای که همیشه از تنگی فضاش ناراحتید رو گرفته. اگر اهل ورزش نیستید تردمیل و تن‌آرا و دوچرخه ثابت فقط جاتون رو می‌گیره. وسایل این آدم رویایی ورزشکار رو نگه ندارید. چقدر مثال از این وسایلی که به خاطر آدمهایی رویایی خونه و زندگی‌مون رو پر کردند میشه زد؟ نهایت نداره!
اگر فرصت دارید برام بنویسید آدم رویایی شما چی دوست داره؟ براش چی‌ها خریدید و توی خونه تلنبار کردید؟
دوستتون دارم، خوش بگذره، به امیددیدار
اما راجع به ورزش و آشپزی و امثال اینا به نظر من بهتره به جای حذف وسایل، مبارزه جدی تری رو برای تغییر خودمون به اون فردی که باید باشیم شروع کنیم. مثلا درباره ورزش به قطعیت میشه گفت هر انسانی به شدت نیاز داره که بدن سالم و ماهیچه های قوی داشته باشه. نظرمو برای اونایی که سالها تلاش کردند ورزشکار بشن اما هنوز ورزشکار شدن و استفاده از وسایل ورزشی رو تو رویاها می بینن به اینطور کامل میکنم که یه وسیله ورزشی پر کاربرد رو نگهدارند و بقیه رو بدن به افرادی که ازش استفاده می کنند. و ایضا آشپزی…
برای ورزش و آشپزی وجودشون لازم نیست. فکر میکنم خودمون بهتر از همه می‌تونیم قضاوت کنیم که چی ارزش موندن داره و چی نه. ولی همونطور که گفتی مهمه که خوب زندگی کنیم، قرار نیست ساده زیستن کیفیت زندگی ما رو کم کنه
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.